கவிதை போட்டி 2022_06 | மற்றும் போட்டி 2022_05, 2022_04 முடிவுகள்

வாழ்க்கை

இருதயம் இப்–பயணம்
போகும் வழி துயரம்…
தூரமும் முகம் சுழிக்கும்…
நீ போகும் வரை தகனம் ….
நாள் முடியும் இரவில் ..
உதிக்காது தரணி….
தினந்தோறும் கனவில்…
நடக்காதே …..
நாம் பார்த்து இருக்கும்
இந்த உலகம் பிம்பம்…
அதை புரிந்த கொண்டு
நீ ஓடு…

நடிக்கின்ற மனிதனின் எண்ணம் புரிந்து..
சிரிகின்ற மனிதன் போலே நடித்து பழகு…
நாளைய நாடும் கொடியது அதை புரிந்து..
இன்றே உன்னை அறிந்து நீ நகரு…
ரக்கை இருக்கிற உயிரே தான்..
வானில் பறந்து விளையாடும்..
தன்னம்–பிக்கையை கொண்டே- தான்
நீயும் பறந்து விளையாடு…
செயலின் முடிவே எப்போதும்,
இங்கு எதார்த்தம்..

வான்-கொண்ட நீரும் பூமி சேர நினைக்கும்..
பூமியில் புதைந்த விதையும் மேல்செல்ல துடிக்கும்..
மகிழ்ச்சியும் கூட உன்னை வெறுத்து இருக்கும்..
நீரையும் விதையும் போல.. நீயும் அதை துரத்து…
வலிகள் நிறைந்த உலகம் தான்
சுற்ற தவறவில்லை எந்நாளும்..
காற்றை போலவே உன்னை தான்
நினைத்து நகர்ந்து விடு எப்போதும்..
வாழ்த்து எப்போவும், வாழ வைக்காது
யாரையும்….

சப்தங்கள்!
நிசப்தங்களை உடைக்கும்…
அசந்தர்ப்ப சப்தங்கள்….
அடங்கப் போவதில்லை!

பல சபதங்களின்…
பின்னணி சப்தங்கள்….
அரங்கேறுகின்றன அளவின்றி!

பல விவாத சப்தங்களினூடே…
நான் எனும் எண்ணம்…
எட்டிப்பார்த்து….
வெற்றுச்சாதனைகளை..
அள்ளியிறைக்கிறது!

பேசு பொருள் மறந்து
திசைமாறிப்போன…
பல்வேறு சப்தங்கள்….
கனமாய்க் குடிகொள்கின்றன..
வீதிகளில்!

பிறர்சொல் கேளா..
பெருஞ்சப்தங்களில்…
சிலருக்கு….
தலையில் கிரீடம்…
தோளில் இறக்கை…
காலில் சக்கரம்….
எனப் பலவும் முளைக்கின்றன!

சப்தங்கள் கலைத்துப் போட்ட…
பேசா மௌனம்…
அமைதியாய்…
உடைந்து போயிருக்கிறது…
உள்ளுக்குள்!

தென்றல்!

முகர்ந்து முகம் தொட்டு
ஸ்பரிசங்களை….
குழைந்து கூட்டியது!

வழித்துணை..
நிலவு நடந்த…
விசால வீதிகளில்….
விலாசங்கள்…
கேளாமல் நுழைந்து….
வருடிப்போனது!

பெருமரங்களின்….
ஊஞ்சலாட்டங்களில்…
ஊசலாடா மனங்களெங்கும்…
ஊடுருவியிருந்தது!

உறவுக்களிப்புகளில்…
உடை தொட்டு…
உரிமை கொண்டாடியது!

கோபுரஉச்சி…..
கார்மேகம் தீண்டி….
மழைச்செய்தி….
காதில் சொன்னது!

காலக்குடுவை மணல்…
வேகமாய்…
விழுந்து தீர்க்க…
தக்கவைக்க…
முடியாத்தருணங்களை….
தென்றலோடு…
இழந்த மனிதன். .
புலம்புவது….
கைபேசிச்செய்திகளில்…
குளிர்சாதனத்தின் தயவில்!

ஒளி விளக்கும் அனைத்து போனதம்மா

தங்கமே தவிக்கின்றேன்
செல்வமே எழுந்திடு
வைரமே துடிக்கின்றேன்
துயரத்தில் பாரம்மா..

ஒளி விளக்கும் அணைந்து போனதம்மா
ஒரு கிளியின் சிறகு உடைந்து வாடுதம்மா.

விதிகளும் ஊஞ்சலிலே விளையாடி
வினை என்று சிறைபட்டு போனதம்மா…

தாயென்னும் வீட்டினிலே குடியிருந்தேன்
தாரம் எனும் அன்பினிலே மகிழ்ந்தேனம்மா.

கள்ளம் இல்லா பிள்ளை ஒன்றை வளர்த்து வந்தேன்
அவள் கால்களிலே சலங்கை கட்டி வைத்து இருந்தேன்
எருமை என்னும் வாகனத்தில் வந்த யமன்
எப்படியும் கொண்டு போனானம்மா…

இயற்கை

காற்றை சுவாசிக்கலாம்
ஆனால் பிடிக்கமுடியாது
மரத்தை வளர்க்கலாம்
ஆனால் அழிக்ககூடாது
சூரியனை பார்க்கலாம்
ஆனால் நெருங்கமுடியாது
மழைத்துளியை ரசிக்கலாம்
ஆனால் எண்ணமுடியாது
மனிதர்களின் குணத்தை அறியலாம் ஆனால் அதுபோல் வாழமுடியாது.

சா மெஹபூப் சானியா